Godność: Aurora - takie imię nadali jej przybrani rodzice. Dziewczyna miała też nazwisko, jednak z biegiem czasu zapomniała jak ono brzmi.
Wiek: Wizualnie ma 18 lat. Ile ma w rzeczywistości? Tego nie wie nikt. Nawet ona sama.
Orientacja: Heteroseksualna
Pochodzenie: To prawdziwe jest jej nieznane. Aktualnie mieszka w niewielkiej leśnej chatce niedaleko Londynu.
Rasa: Elf
Ranga: Ludzka wychowanka
Moce:
* Kołysanka - inna nazwa tej mocy to po prostu usypianie śpiewem. Śpiew dziewczyny może sprawić, że druga osoba zapadnie w sen. Jest to coś w rodzaju chwilowego ogłuszenia, które działa tylko i wyłącznie na śmiertelników.
* Hipnoza - gdy jakaś osoba popatrzy w oczy dziewczyny, która w tym momencie używa mocy, zostaje zahipnotyzowany na jakiś czas. Moc działa zarówno na śmiertelników jak i nieśmiertelnych, jednak w przypadku ludzi hipnoza trwa dłużej i przynosi lepsze efekty.
* Wijący bluszcz - z ziemi wyrastają długie winorośle atakujące/związujące drugą osobę. Jest to zaklęcie używane do samoobrony, dlatego jest krótkotrwałe i pomaga w ewentualnej ucieczce.
+ Wrodzone zdolności:
* Język natury,
* Zwiększona sprawność fizyczna,
* Celność.
Umiejętności:
* Dobrze śpiewa,
* Potrafi posługiwać się łukiem i sztyletem,
* Jest dobra w ukrywaniu się, co pozwala jej na pozostanie niewidoczną przez długi czas.
Broń: Aurora posługuje się łukiem, jednak woli z nim nie pokazywać się na mieście. Prawie nigdy nie rozstaje się ze sztyletem.
Wygląd: W wyglądzie Aurory nie ma nic szczególnego. No może poza długimi, szpiczastymi uszami, ale tego zwykły śmiertelnik przecież nie zauważy prawda? Tak więc w tłumie nie wyróżnia się praktycznie niczym.
Dziewczyna jest szczupła i mierzy 165cm. Jej twarz zdobią delikatne usta, niewielki nosek i duże, niebieskie oczy, które zmieniają kolor na fioletowy, gdy elfka używa mocy. Na czoło Aurory opada grzywka długich, prostych, naturalnie białych włosów. Zwykle pozostają rozpuszczone i tylko boczne kosmyki związane są w warkocze.
Ubiór dziewczyny także nie jest wyjątkowy. Zwykle są to luźne koszulki i spódnice - nigdy spodnie. Buty elfki zawsze sięgają do kolan, ponieważ zwykle chowa tam sztylet.
Charakter: Patrząc na Aurorę można powiedzieć, że jest poważną i tajemniczą osobą. Jednak jest to prawdą tylko w połowie. Od elfki rzeczywiście bije nutka tajemnicy, jednak okazuje się być dziewczyną z bardzo dużym poczuciem humoru. Czasami nawet wybucha śmiechem w momencie, w którym wypadałoby zachować powagę, a jej śmiech jest tak zaraźliwy, że po paru minutach, śmieją się praktycznie wszyscy. Aurora jest dobrą przyjaciółką i zawsze można na niej polegać. Jest też wielką marzycielką. Kocha marzyć w samotnści oraz długie nocne spacery w świetle księżyca. Uwielbia też teatr i śpiew.
Pomimo tych wszystkich cech, elfka ma również wady.
Jest bardzo zaborcza i uparta. Nie daje za wygraną i tylko w niektórych przypadkach odpuszcza. Bardzo łatwo ją zdenerwować, co często powoduje niepohamowane wybuchy złości.
Historia: Wspomnienia Aurory zaczynają się w momencie, gdy budzi się sama na dużej polanie. Była słaba i nie pamiętała nic. Wszystko, co wydarzyło się wcześniej i jak się tam znalazła, po prostu odeszło w niepamięć.
Powoli i z wiekim bólem wstała i w ślimaczym tempie ruszyła przed siebie. Miała nadzieję, że znajdzie kogoś, kto chociaż w najmiejszym stopniu przypomni jej kim jest, i co się z nią stało.
Po kilku minutach marszu Aurora doszła do niewielkiej chatki. Była wykonana z brązowego drewna i ledwo było ją widać z daleka. Niewiele myśląc podeszła do drzwi i zapukała. Parę chwil minęło, gdy otworzyła je młoda kobieta. W tym momencie elfka straciła przytomność.
Od tamtego wydarzenia minęło kilka lat. Młode małożeństwo przygarnęło dziewczynę i wychowywali jak własną córkę, której nigdy nie mogli mieć. Lata mijały, a Aurora uczyła się wszystkiego, co według jej przybranych rodziców było przydatne dla młodego elfa. Od nowa poznawała podstawowe zasady przetwania w lesie, strzelania z łuku i posługiwania się sztyletem.
Aurorze było tam dobrze i najchętniej nigdy nie rozstawałaby się z ludźmi, którzy ją wychowali. Niestety nadszedł czas, w którym odeszli z tego świata, a elfka pozostała sama, nadal wyglądając jak osiemnastolatka.
W tamtym momencie nie czuła smutku. Wiedziała, że ta chwila musi kiedyś nadejść, ponieważ jej opiekuni byli tylko śmiertelnikami. Postanowiła, że nadal będzie mieszkać w leśnej chatce, razem ze wspomnieniami, które jej pozostały.
Inne:
* Nie potrafi pływać,
* Chce odnaleść prawdziwą rodzinę,
* Czasem łatwiej dogaduje się z ludźmi, niż z nieśmiertelnymi,
* Jest wielką marzycielką.
